سفارش تبلیغ
صبا ویژن

چشم هایی که به بهای وطن نابینا شد

محمد دولتشاهی؛ بسیجی داوطلب دوران دفاع مقدس در مردادماه سال 1363 به منطقه عملیاتی زبیدات عراق اعزام می‌شود و در پدافندی خط مقدم در اثر اصابت مستقیم تیر به ناحیه سمت راست صورت دو چشمانش را درراه دفاع از ایمان و عقیده از دست می‌دهد.

چشم هایی که به بهای وطن نابینا شد

به گزارش سفیر افلاک به نقل از خبرافلاک، جانباز سند زنده‌ای از ایثارگری و ترجمان بی‌بدیل جان‌فشانی و فداکاری درراه حفظ ارزش‌های اسلام ناب محمدی (ص) است.

 

این بزرگواران که رهبر عظیم الشأن انقلاب اسلامی امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) از آنان به‌عنوان شهیدان زنده‌ یاد می‌کنند، شیفتگانی هستند که با سلاح ایمان، عقیده و معنویت، دست از تمام وابستگی‌های زندگی خود شسته، به ستیز و نبرد با دشمنان قسم‌خورده اسلام، انقلاب و دفاع از اهداف و ارزش‌های متعالی اسلام پرداخته‌اند.

 

به مناسبت فرارسیدن روز میلاد بزرگ جانباز اسلام و جهان تشیع حضرت ابوالفضل (علیه‌السلام) و مصادف بودن این روز با روز گرامی داشت مقام والای جانباز، فرصت را غنیمت شمردیم برای صحبت کردن با جانباز دلیر خرم‌آبادی. باشد که ضمن ادای دین در مقابل پایمردی‌های این عزیزان در راستای تحقق فرمایش امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) که نباید بگذاریم یاد دوران دفاع مقدس از یادها برود و قضیه دفاع مقدس نباید به فراموشی سپرده شود قدمی برداشته باشیم.

 

محمد دولتشاهی؛ بسیجی داوطلب دوران دفاع مقدس در مردادماه سال 1363 به منطقه عملیاتی زبیدات عراق اعزام می‌شود و در پدافندی خط مقدم در اثر اصابت مستقیم تیر به ناحیه سمت راست صورت دو چشمانش را درراه دفاع از ایمان و عقیده از دست می‌دهد.

 

جانباز 70درصد خرم آبادی

در روزهایی که حسین فهمیده‌های حضرت امام خمینی (ره) انقلاب تازه پا گرفته‌شان را درگیر یک جنگ ناخواسته می‌بینند که از طرف ابرقدرت‌های غرب و شرق و کشورهای عرب منطقه توسط صدام بر آنان تحمیل می‌شود بر خود تکلیف می‌دانستند که برای کم کردن شر دشمنان با بزرگ‌ترین سرمایه انسانی‌شان پا به میدان مبارزه نهند.

 

محمد دولتشاهی که در آن زمان دانش‌آموزی 15 ساله بود نیز به تأسی از اسوه ایثار و شهادت حضرت اباعبدالله (علیه‌السلام) برای ادای وظیفه داوطلبانه برای حضور در دانشگاه انسان‌سازی عزم رفتن می‌کند که به دلیل سن کمش با مخالفت مسئولان اعزام روبرو می‌شود اما شور و شوق حضور در جبهه او را از تکاپو و تلاش برای رسیدن به مقصود بازنمی‌دارد تا جایی که با دست‌کاری کپی شناسنامه بالاخره موفق می‌شود راهی جبهه‌های حق علیه باطل شود.

 

برای شرح جزییات بیشتر ماجرای اعزام به جبهه با این جانباز سرافراز دوران دفاع مقدس هم‌کلام می‌شویم.

 

دولتشاهی سخنانش را با تبریک اعیاد شعبانیه و گرامیداشت روز پاسدار و جانباز آغاز می‌کند و می‌گوید: یک‌زمانی ما برای دفاع از وطن و ناموسمان احساس دین کردیم و در این راه از نوجوان دوازده، سیزده‌ساله تا پیرمردهای 70 ساله به دفاع از خاک وطن پرداختند تا اجازه کوچک‌ترین تعرضی را به هیچ‌کسی ندهیم.

 

محمد دولتشاهی

حاج محمد که بهترین روزهای زندگی‌اش را دوران دفاع مقدس در جبهه‌ها می‌داند و هنوز هم با خاطرات آن روزها زندگی می‌کند می‌گوید: آن روزها شهرها زیر بمباران صدام بود و مردم از دیارشان آواره می‌شدند ولی صفا و صمیمیت دل‌ها را قرص می‌کرد و همین‌ها بود که جنگ را برای ما به یک نعمت بزرگ تبدیل کرد.

ا

ین جانباز 70 درصد دوران دفاع مقدس از دست دادن چشم‌هایش در برابر همرزمانش که جان خود را از دست دادند چیزی نمی‌داند و نمی‌خواهد برای چیزی که درراه خداداده است منت بگذارد و معتقد است چیزی که عوض دارد گله ندارد و از این‌که خواست و مشیت الهی به این نحو اورا مورد آزمون قرار داده احساس رضایت دارد و امیدوار است که مورد مقبول حق‌تعالی گرفته باشد.

 

وی بابیان اینکه ارزش‌های دوران دفاع مقدس به‌درستی به نسل امروز انتقال داده نشد، ادامه می‌دهد: متأسفانه فرهنگ دفاع مقدس بعد از جنگ آن طوری که می‌بایست به جوانانی که آن دوران را درک نکرده‌اند و یا آن زمان نبوده‌اند به‌درستی انتقال پیدا نکرد اگر فرهنگ دفاع مقدس به همان صورت ترویج پیدا می‌کرد این‌قدر فاصله نمی‌افتاد و آسیب‌های از قبیل بدحجابی‌ها و بی‌بندوباری دیگر وجود نداشت.

 

جانباز70درصد

 این رزمنده دوران دفاع مقدس می‌افزاید: در زمان جنگ شاید هزینه جنگ بر دوش مملکت سنگینی می‌کرد ولی مردم در تنگنا قرار نمی‌گرفتند.

 

دولتشاهی معتقد است وقتی‌که هنوز هم بعد از گذشت سال‌ها از اتمام جنگ شهدای گمنام و مفقودالاثر تفحص می‌شوند و بر روی دستان مردم تشییع می‌شوند و یا وقتی‌که جوانان ما درراه دفاع از حرم حضرت زینب (س) به شهادت می‌رسند و به‌نوعی در باغ شهادت همچنان باز است هنوز هم می‌توان کارکرد و این کم‌کاری‌ها را جبران کرد.

 

وی می‌گوید: برای ترویج فرهنگ ایثار و شهادت نباید به فیلم‌های مناسبتی که گهگاهی از تلویزیون پخش می‌شود بسنده کرد؛ مسئولان بیش‌تر از این‌ها باید کار فرهنگی انجام دهند تا جوانان نسل امروز بافرهنگ دفاع مقدس بیگانه نشوند.

 

 یادگار هشت سال جنگ تحمیلی به تفاوت فرهنگی بین جوانان امروز با جوانان دوران دفاع مقدس اشاره می کندو می‌گوید: آن زمان ما روزها در مدرسه درس می‌خواندیم و شب‌ها در پایگاه‌های مقاومت پست می‌دادیم و در طول روز اگر شهیدی در شهر تشییع می‌شد حتماً شرکت می‌کردیم حتا اگر اورا نمی‌شناختیم ولی امروزه جوانان با فنّاوری‌های جدید مثل اینترنت و شبکه‌های اجتماعی سرگرم شده‌اند.

 

دولتشاهی معتقد است جوان ایرانی غیرتمند است و همین غیرتش باعث می‌شود که برای دفاع از حرم آرام و قرار نداشته باشد شاید ظواهر طور دیگری نشان می‌دهد اما غیرت جوان ایرانی او را به سوریه می‌برد و برایش دفاع در داخل و خارج فرقی ندارد ان شالله که حضرت زینب (س) توفیقشان دهد.

جانباز لرستانی

وی تهدیدهای آمریکا در طول این سی و چند سال را توخالی می‌داند و می‌گوید: نباید در برابر زورگویی‌های استکبار کوتاه بیاییم و لازم نیست هرچه که آن‌ها می‌گویند ما بپذیریم؛ دولتمردان ما یادشان باشد که دستاوردهایی که از ریخته شدن خون جوانان دانشمند ما به‌دست‌آمده است را به بهای اندک از دست ندهند.

 

این جانباز 70 درصدی دوران دفاع مقدس که روزهای حماسه و ایثار را سراسر خاطره می‌داند، می‌گوید: در عملیات والفجر 8 که دوستان غواص همرزمش برای بازپس‌گیری جزیره فاو از رودخانه خروشان عبور می‌کنند صبح اول وقت که غواصان از آب بیرون می‌زنند نیروهای عراقی از ترسشان پا به فرار می‌گذارند که درنهایت با تعقیب و گریز در آشپزخانه خود را از دید رزمندگان ایرانی پنهان می‌کنند یکی از این افسران عراقی از ترس در زیر یک دیگ بزرگ پنهان می‌شود که باعث خنده همه می‌شود.

 

دولتشاهی صحبت‌هایش را این‌گونه خاتمه می‌دهد: رزمندگان در دوران دفاع مقدس باخدا معامله کردند و هیچ منتی هم بر سر کسی نمی‌گذارند؛ شاید تقدیر از این حماسه‌سازان کمترین کاری است که برای قدردانی از آن‌ها می‌شود انجام داد اما متأسفانه گاهی اوقات فراموش می شود روزگاری فرزندانی از این سرزمین برای دفاع از این آب‌وخاک در برابر یورش همه‌جانبه دشمنان چون سرو ایستادند و از جان خویش گذشتند والان برای خیلی‌ها ناشناخته هستند. امروز هم توقع نابجایی از کسی ندارند خیلی از آن‌ها سال‌هاست که بر روی تخت‌ها آرمیده‌اند ویا بر روی ویلچرها نشسته‌اند بی‌آنکه کسی در طول سال یادی از آن‌ها بکند.

 

انتهای پیام/

منبع خبر: سفیر افلاک


» نظر